Orihuela?

Na ruim 1000 kilometer fietsen hebben we een rustdag in Teruel. Een mooie stad met prachtige panden in mudejar stijl (een mix van moorse en christelijke stijlen) en een gezellig plein waar het goed toeven is. Vanaf Medinaceli hebben we mooie ritten gehad. Het weer is ons gunstig gezind want de zon scheen elke dag. De warmte is goed te verdragen doordat we al dagen op een hoogte tussen 900 en 1600 meter fietsen en er staat een verfrissend briesje. Het zijn mooie ritten met behoorlijk wat klimwerk over rustige wegen. Om zeker te zijn van een overnachtingsplek op onze volgende bestemming boeken we vaak een hotel met booking.com. In Molina de Aragon komen we aan bij ons hotel en is er in het hotel een of ander groot feest gaande met harde muziek en daardoor nog hardere stemgeluiden. Bij de receptie krijgen we te horen dat ze ons de dag ervoor verwacht hadden en dat er door het feest geen plaats meer is. Gelukkig kan ik mijn boekingsbevestiging laten zien en blijkt dat het hotel een vergissing heeft begaan. Nu is er plots toch nog een kamer beschikbaar, de laatste vrije kamer wordt ons verteld. De volgende dag een pittige rit naar Orihuela. Ook daar weer een hotel geboekt want in onze routebeschrijving hebben we gelezen dat er weinig voorzieningen zijn. We vinden toch een mooi, vrij luxe hotel op booking en als we foto's bekijken zijn we verwonderd dat er in zo'n onaanzienlijk stadje zo'n mooi hotel staat. Aangekomen in Orihuela gaan we op zoek naar ons hotel. Orihuela blijkt een nogal rommelig stadje qua wegenstructuur omdat het tegen een berghelling is gebouwd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat wij de straat Alfonso XIII niet kunnen vinden. Ook onze app helpt ons niet en na een kwartier hopeloos ronddwalen zien we op een terras een groep jonge mannen zitten. Ik vraag hen: 'does one of you speak english?' En dat blijkt gelukkig het geval. Op onze vraag waar we het hotel kunnen vinden kijkt de engels sprekende man ons onbegrijpelijk aan. Ik laat hem op de telefoon de reservering zien en na bestudering ervan schiet hij in de lach. In het spaans vertelt hij de groep wat er gaande is en hele groep buldert van het lachen. Wij kijken denk ik wat schaapachtig maar na zijn uitleg kunnen ook wij hartelijk lachen. We blijken een hotel geboekt te hebben in Orihuela in de provincie Murcia, zo'n 250 kilometer verderop. Het Orihuela waar wij zijn heeft nog een toevoeging aan zijn naam Orihuela del Tremedal. Daar sta je dan. In het stadje zelf blijkt geen hotel te zijn maar zo'n 2 kilometer buiten het stadje wel. Dat is dan wel 2 kilometer klimmen over een steil weggetje. Het betreffende hotel is een enorm gebouw in een prachtige parkachtige omgeving. Het lijkt van binnen wel een beetje op een voormalig klooster. Gelukkig is er plaats  voor ons, maar alleen volledig pension, dus overnachting, ontbijt, luch en avondeten. Dat wij de volgende dag de middagmaaltijd niet zullen gebruiken maakt geen verschil in prijs die overigens best meevalt. Het hotel lijkt zich wat betreft de doelgroep vooral te richten op pensionado's met een smalle beurs. De maaltijden zijn, laat ik het netjes zeggen, heel basic. Het personeel lijkt deels te bestaan uit mensen met een fysieke of lichte mentale beperking. In de bar nemen we een biertje en bij het afrekenen betaal ik met 20 euro. De niet al te snugger ogende dame achter de bar kijkt bij het pakken van het wisselgeld een aantal keren schichtig op tussen de kassa en mij en geeft terug van 10 euro. Als ik 2 vingers opsteek ten teken dat ik met een briefje van 20 euro heb betaald begrijpt ze direct wat ik bedoel en krijg ik meteen het ontbrekende tientje in handen gedrukt. Toch gehaaider dan ik had gedacht. De volgende twee ritten zijn prachtig. Eerst naar Albarracin en daarna van Albarracin naar Teruel. Albarracin is een prachtige oude stad, gebouwd tegen een berghelling, met tegen elkaar geplakte huizen. Het lijkt een groot openluchtmuseum, op de heuveltop bekroond door de resten van een lange vestingmuur. Gisteren dus van Albarracin naar Teruel. Vooral de eerste 15km zijn prachtig, afwisselend door bossen en langs hoge roodgekleurde rotswanden. Spanje is een prachtig fietsland met, als je het goed uitzoekt, heel rustige wegen door schitterende landschappen.