Mont Saint Michel

Vandaag, vrijdag 16 juni, zijn we geheel volgens plan, na zeven dagen fietsen, aangekomen bij Mont Saint Michel. Dat het zo volgens plan loopt heeft alles te maken met het fraaie weer en met de route die weliswaar fraai maar niet heel uitdagend en verrassend is. Vorige week zaterdag vertrokken we na een fijn verblijf bij Mascha en Thomas vanuit Rueil Malmaison. Het eerste stuk naar Versailles was misschien wel het lastigst van de hele route omdat we geregeld over mtb single tracks werden geleid. Met bagage vinden wij dat eigenlijk geen doen. Bij het kasteel en de tuinen van Versailles stonden lange rijen te wachten om binnen gelaten te worden. Voor ons reden om een bezoek aan ons voorbij te laten gaan. In Chartres hadden we een leuke b&b. De eigenaresse bood aan de was voor ons te doen. Normaal wassen we dagelijks onze gedragen fietskleren zelf. We kregen een mand mee om de was in te doen die we beneden in de gang konden zetten. Toen we de volgende ochtend onze kamerdeur open deden stond de wasmand met de gewassen en droge fietskleren voor onze deur. Wat een service. De dagen daarna fietsten we veelal over goed berijdbare onverharde paden, vaak door bossen en onder de bomen. Ik schat dat zeker 60% van de hele 430 kilometer. lange Veloscenie uit dit soort paden bestaat. Op zich mooi, maar na verloop van tijd ook wel saai. De afwisseling bestaat voornamelijk uit zo nu en dan een klimmetje en uit de tientallen, misschien wel honderden, passages van slagbomen bij plaatsen waar je een weg kruist. Over klimmetjes gesproken. Ik begin er aan te wennen dat Mary met haar motertje op de fiets mij voorbij scheurt op zo’n klimmetje. Ook op de lange stukken vals plat van 1 a 2% gaat zij nu sneller dan ik. Rij jij maar voor om het tempo aan te geven zegt ze dan, ik volg wel. Gisteren dachten we, na een afdaling over een te drukke weg, verkeerd te zijn gereden. Een shortcut naar het begin van de afdaling zou ons weer op de goede route brengen, dachten we. Dat weggetje van ongeveer een kilometer lengte had wel een stijgingspercentage van 12%. Wat een kreng. Eenmaal boven bleek dat we aanvankelijk toch op de goede route zaten en dat we datzelfde steile stuk weer moesten dalen. Ik moet bekennen dat ik binnensmonds wel even een flink gevloekt heb. Morgen verlaten we de Veloscenie en beginnen we aan de route langs de noordkust van Bretagne. We hebben er zin in en zijn benieuwd wat Bretagne ons te bieden heeft. Overigens genieten we weer ouderwets van het samen op pad zijn.
    
    
    ✓