Aan het strand en langs het kanaal

Gisteren 4 juli zijn we veilig thuisgekomen na een paar heerlijke weken fietsen. Mijn vorige verslag eindigde in Lannion waar we een rustdag hadden. Op de rustdag hebben we nog wel een uitstapje gemaakt op de fiets naar Trebeurden. Tijdens ons verblijf in Lannion kregen we een berichtje van Mascha waarin ze meldde dat een tante van Thomas en haar man een weekje in hun pas gerenoveerde vakantiehuis in Loquemeau verbleven en dat zij ons uitnodigden om een paar dagen bij hen op bezoek te komen. Van Lannion is het slechts 10km fietsen naar Loquemeau dus waren wij die vrijdag al om 10.30uur ter plaatse waar we hartelijk werden ontvangen door Odille en Pierre. Het huis is gelegen op loopafstand van het strand en de omgeving daar is schitterend. Zoals al de hele vakantie hadden we prachtig weer tijdens ons verblijf. We konden eten in de tuin en hebben op beide dagen dat we daar waren in de late middag een bezoek gebracht aan het nabijgelegen strand. Het was een heerlijk verblijf in een mooi huis. We hebben genoten van de gastvrijheid van Odille en Pierre, het samen eten en drinken en van het elkaar beter leren kennen door de fijne gesprekken die we hadden. Tijdens ons verblijf daar hebben we besloten dat we het laatste deel van de geplande fietsreis langs de kust wilden vermijden. Ik had in tegenstelling tot Mary, als fietser zonder motor op de fiets, een beetje genoeg van het vele klimmen met de heftige stijgingspercentages. We hebben een stukje afgesneden en zijn door het binnenland naar het kanaal gefietst dat loopt van Brest naar Nantes. Op zondag vertrokken we uit Loquemeau en na anderhalve dag arriveerden we bij het kanaal. We hebben ruim 4 dagen en 350km langs het kanaal gefietst. De route is vrijwel vlak met slechts kleine hoogte verschillen bij de vele sluizen die je passeert. Het hele kanaal heeft 236 sluizen en slingert zich door de mooie dalen van Bretagne. Onderweg kwamen we door leuke stadjes en vonden we fijne accommodaties, een aantal keren in prachtig gelegen B&B ’s. Vrijdag 30 juni eindigde onze fietsreis in Nantes waar we een extra dag hadden gepland maar waar we noodgedwongen 2 dagen moesten verblijven omdat we geen treinreis konden regelen voor de zondag. Het regelen van een treinreis Frankrijk als je ook je fiets wilt meenemen is wel een dingetje.  Een paar dagen voordat we in Nantes aan kwamen heb ik met veel moeite een treinreis kunnen boeken van Nantes naar Versailles. De enige optie die we kregen was een reis op 3 juli om 7.44uur met 2 keer overstappen en een wachttijd van 2 uur tijdens de tweede overstap. Het verblijf in Nantes is overigens geen straf. Het is een mooie stad met mooie straten pleinen en heel veel parken. Er is ruim baan gemaakt voor fietsers met als gevolg dat er heel veel wordt gefietst. We hebben o.a. bezoeken gebracht aan een park met vele soorten planten die allen van naambordjes waren voorzien en aan een locatie waar veel mechanische dieren te zien zijn, waaronder de grootste attractie, een enorme olifant. Maandag waren we al vroeg op het treinstation waar we als eersten met onze fietsen in de speciale coupé voor fietsers zaten. Geleidelijk aan werd het aantal fietsen groter. Bij het boeken werd ons duidelijk gemaakt dat er slechts een beperkt aantal plaatsen voor fietsen zou zijn. In de coupé was plaats voor hooguit 6 fietsen, maar na een paar tussenstops was het een wirwar aan fietsen. Ik kan me niet voorstellen al deze mensen een plek hadden geboekt voor de fiets. Typisch Frans, en niemand deed moeilijk over de veel te krap bemeten ruimte. We hadden geluk dat we de tweede tussenstop konden overslaan. We konden gewoon blijven zitten want de trein waarin we al zaten reed gewoon naar Parijs met een tussenstop in Versailles. Van Versailles naar Rueil was het nog 3 kwartier fietsen naar het huis van Mascha en Thomas in Rueil Malmaison. Na een fijne avond en een goede nachtrust zijn we gisteren naar huis gereden. Het is ook weer fijn om thuis te zijn maar we hebben weer mogen genieten van een mooie fietsreis. Ik heb het misschien al te vaak gezegd maar het blijft bijzonder en iets om dankbaar voor te zijn dat we dit samen kunnen doen